Manco

Manco o sol que regresa da xanela 
e estou aquí a mor e estou contigo: 
quixera vernos fundidos á terra, 
á terra, á auga, ó mundo inmenso.

As túas mans que me andiveron son días, 
días que marchan e esquecín hai anos, 
moitos anos, esta forma de volta 
pois cen anos hai ata agora mesmo, 
se ti non me abrazaras.

E estou aquí amor e estou contigo, 
teus ollos chuvia, túa voz quen me agocha, 
quen me agocha, meu amigo querido.

É contigo que podo 
cre-las mentiras do amor 
crer nas mentiras do amor, 
unha imbecilidade que é imposible.